Interview in de Provinciale Zeeuwsche Courant

Wereldse accordeon

Hoewel Jean-Pierre Guiran 1957 in Vlissingen werd geboren en in Oost-Souburg opgroeide, heeft hij nog nooit als het duo Accordéon Mélancolique, dat hij sinds 1984 vormt met zijn vrouw Cherie de Boer, opgetreden in Zeeland. Zaterdagmiddag komt het er eindelijk van dat het publiek, in de brasserie van de Drvkkery in Middelburg, kennis kan maken met de bijzondere interpretatie die dit tweetal geeft aan accordeonmuziek.

Vroegere klasgenoten van de CSW in Middelburg zullen zich Jean-Pierre niet herinneren als musicus. ,,We hadden thuis een harmonium, waar ik mijzelf een beetje wegwijs op maakte, maar daar kwam ik niet mee naar buiten. Eigenlijk ligt dat qua techniek niet zo ver van de accordeon af. Mijn ouders hebben wel geprobeerd mij te stimuleren naar de muziekschool te gaan, maar daar had ik weinig zin in.

“Ik was veel meer bezig met natuurkunde, altijd aan het knutselen met motortjes en elektronica. Ik had vriendjes die dat ook deden. Eigenlijk was ik wat ze nu een nerd noemen, met een dikke zwarte bril en zo, maar daar zat ik helemaal niet mee. In het.verlengde daarvan ben ik in 1975 in Utrecht natuurkunde gaan studeren. Toen kwam de accordeon pas om de hoek kijken doordat een studievriend er een had staan die ik mocht lenen. Binnen de kortste keren had ik wat met dat instrument en ben ik al vrij snel, voor de grap op studentenfeestjes gaan spelen.”

Te gek
,,Rond mijn 2lste merkte ik dat de belangstelling voor de natuurkunde wegebde ten gunste van de muziek. Ik speelde in een volksmuziekgroep, in de politiek actieve straatmuziekgroep Rapalje en maakte muziek voor een film. Op een gegeven moment wilde de zigeunerviolist Lembosh Wilca met mij optreden. Dat vond ik helemaal te gek. Hij trok mij echt het schnabbelcircuit in. Die man kon alles, had flair, knielde voor dames en zo en ik stond een beetje beschaamd met een rood studentenhoofd op de achtergrond akkoorden te zoeken. Dat heeft maar twee jaar geduurd, doordat Lembosh overleed." Hoewel de muziek steeds meer de boventoon ging voeren, sleepte Jean-Pierre nog het diploma MO-B (leraar natuurkunde) in de wacht, maar hield de studie daarna voor gezien. Via de muziek was hij inmiddels zijn toekomstige vrouw Cherie de Boer tegen het lijf gelopen. Zij werd geboren in Djakarta (1950), uit een Indische moeder en een Friese vader, maar was nog maar een dag oud toen het gezin naar Nederland repatrieerde. In haar jeugd speelde zij enige tijd ongeïnspireerd accordeon, maar werd zo gegrepen door het spel van Jean-Pierre dat zij onmiddellijk de studie weer oppakte. Zo ontstond het duo. Overigens is en was Jean-Pierre ook terug te vinden in andere combinaties, zoals ensembles die zich toe1eggen op Franse chansons, jazzmuziek van Django Reinhardt of op swing en blues.

Franse tik
De achternaam Guiran stamt, uit de tijd dat de Hugenoten naar, onder meer, Zeeland vluchtten. ,,De afstammelingen hebben vaak een bovengemiddelde interesse voor alles wat Frans is. Bij ons thuis ook, ik ben opgevoed met een Franse tik. Op zondagmiddag na de lunch zongen we Franse liedjes. Ons repertoire als duo zit vooral in de hoek van het Frans, maar ook Zuid-Amerikaans. We onderscheiden ons door de aanpak van de accordeonmuziek, de verfijning en het suggestieve dat we oproepen. We werken veel met stiltes door wat de luisteraar verwacht even, al is het maar een fractie, uit te stellen. Dat klink gewoon heel prettig.

Hoewel het duo, dat vanuit de thuisbasis Driebergen de afgelopen jaren in binnen- en buitenland, de laatste tijd ook zingt, zal in Middelburg hoofdzakelijk instrumentale muziek ten gehore worden gebracht van de jongste CD Parade des Poule s. ,,We spelen eigen composities, maar zeker ook een tango, Indonesisch, Schots... In de platenzaak zijn we ingedeeld bij de wereldmuziek."

Frans Doeleman in de PZC van 11 september 2002.

homepage Accordéon Mélancolique