Dit artikel verscheen op https://www.avro.nl/web/avro_cultuur/ in de week voorafgaand aan het concert op 18 februari 2007.

Agnietenkapel - Gouda

Dat je, als je je "muziek" voelt, ook "muziek" kunt zijn.


Accordéon Mélancolique in de Agnietenkapel in Gouda

Een accordeonduo in de Agnietenkapel in Gouda met prachtige muziek
Zondag 18 februari 2007, Gouda,

Accordéon Mélancolique
Als Jean-Pierre Guiran en Cherie de Boer zondag 18 februari wakker worden, kijken ze uit het raam, wandelen even naar buiten, proeven de atmosfeer, voelen de sfeer in zichzelf, bepalen dan de kleding die volgens hun gevoel bij deze dag hoort en wat ze in Gouda, in de Agnietenkapel, zullen gaan spelen. Zo werkt dat bij dit accordeonduo.
Langzamerhand is Accordéon Mélancolique een begrip in Nederland. Het betekent dat je, ook zonder degelijke theoretische opleiding, heel integer prachtige muziek kunt maken. Dat je, als je je "muziek" voelt, ook "muziek" kunt zijn.

Cherie de Boer
Het is niet zo vanzelfsprekend dat Cherie verliefd werd op de accordeon; ze is in Indonesië geboren en we weten allemaal dat een Indo bijna onlosmakelijk met de gitaar verbonden is. Ze werd dan ook vreselijk uitgelachen door haar familie en, gegeneerd, verstopte ze het lichtblauwe instrument onder haar bed. Maar echte liefde laat zich niet verstoppen. Later, toen ze haar eigen weg ging, kwam die eerste liefde weer boven en werd haar spel alom zeer gewaardeerd.

Jean-Pierre Guiran
Jean-Pierre komt uit een muziekminnend gezin. Bob Dylans en Dimitri van Torens op blokfluit en gitaar waren er regelmatig te horen. Vader Guiran speelde vaak op het harmonium, later op een electronisch orgeltje. Jean-Pierre vond die toetsen geweldig, leerde een beetje spelen met het toen zo populaire Klavarskribo-systeem en het is aardig te melden dat een van zijn eigen arrangementen onlangs in Klavar gepubliceerd is.

Later
Cherie ging pedagogiek studeren en Jean-Pierre natuurkunde. Hun wegen kruisten elkaar bij Toneelgroep Stut in Utrecht, waar Jean-Pierre accordeon speelde. Cherie herkende zichzelf in zijn "touch", beiden herkenden elkaars liefde voor de accordeon en voor elkaar en ontwikkelden zich steeds verder: ze luisterden naar muziek, speelden het na, probeerden akkoorden, combinaties, en zijn nu, je kunt wel zeggen, beroemd, worden veel gevraagd en hebben behoorlijk wat cd's op hun naam staan.

Over elkaar
Wat Cherie vindt van het spel van Jean-Pierre: "de beheersing van het instrument, de zorg voor het klinken van iedere noot afzonderlijk, de bijzondere timing, subtiliteit en toonkeuze, toongebruik, de kunst van het weglaten, maar aan de andere kant z'n erg onorthodoxe begeleidingen.."
En Jean Pierre van Cherie: "Achter de bescheiden opstelling van Cherie gaat een sterk gevoel voor schoonheid schuil. Gracieus en oorspronkelijk speelt ze een melodie, nooit om aan een bepaalde stijl te voeldoen, nooit omdat het zo moet. Maar altijd omdat ze het zo mooi vindt. Ze speelt met gemak een melodie voor de helft zacht, om dan opeens op het goede moment uit te pakken, nooit zomaar of zonder aanwijsbare reden. Ze heeft ook een wonderbaarlijk gevoel voor een strak ritme. Haar begeleiding blijft altijd ademen, loopt niet dood".

Agnietenkapel in Gouda
De Agnietenkapel In de vijftiende eeuw kende Gouda vier vrouwenconventen, waaronder de Agnieten, de zusters van het St. Agnesconvent. Natuurlijk hoorde er een kapel bij het klooster, maar hoe de Gouwenaren ook hebben geprobeerd de middeleeuwse situatie terug te brengen, helemaal gelukt is dat niet. Daarvoor heeft de Agnietenkapel in de loop van ruim vijf eeuwen teveel verbouwingen en restauraties moeten ondergaan. Wat er precies allemaal met de kapel gebeurd is, is niet helemaal duidelijk geworden. Onder de huidige kapel zijn funderingen gevonden die mogelijk wijzen op ovens van een ververij die daar gevestigd zou zijn. Maar voor hetzelfde geld betreft het hier de oven van het klooster van toen. Er staat nergens duidelijk waar de kapel in die tijd voor diende. Wel is terug te vinden wat er allemaal verbouwd werd. Er is zelfs ooit een tribune in geweest.
In de 17de eeuw is de kapel een bank van Lening geworden, die pas in 1924 gesloten werd. Het arme kapelletje werd kantoor, maar er werd niet van haar gehouden. Het gemeentebestuur van Gouda wilde op die plek een openluchtzwembad bouwen. Dat is dankzij dankzij financiële steun van de heer G. Bouwmeester voorkomen en werd de kapel wat ze nu is. Toen werd ook de vermoedelijke oven gevonden en trots zichtbaar gemaakt in het plaveisel voor de kapel.
Zo is een roemloos einde voor de Agnietenkapel voorkomen. De ruimte wordt nu dan wel niet meer voor gebed, maar wel voor concerten, lezingen, exposities en recepties gebruikt.
De zusters van St. Agnes kijken vanaf hun wolkje naar hun kapelletje en knikken goedkeurend.

www.accordeonmelancolique.nl