Derde CD van Accordéon Mélancolique
Zomer 2003 bracht het duo Accordéon Mélancolique zijn derde CD uit: Petits Fours Frais. Daarmee mag dit accordeonduo zich tot de meest actieve Neder-landse accordeonisten rekenen. De eerste twee CD’s kenmerkten zich door een geheel eigen stijl. Rustige romantische accordeonmuziek, met een inter-nationaal tintje, veel eigen composities en zonder begeleiding. De nieuwste CD van Accordéon Mélancolique is anders dan de vorige omdat er nu wel begeleiding op staat. Gelukkig geen elektronische, maar akoestische. En ik moet erkennen dat – hoewel ik het duo liever puur hoor - ook deze nieuwe CD gehoord mag worden. Ik mag graag accordeonmuziek zonder begeleiding horen omdat de eigen bassen daarin voldoende kunnen voorzien. Een accor-deon is een klein orkest en ik wil dat graag zo houden. Het duo bestaande uit Cherie de Boer en Jean-Pierre Guiran laat m.i. een accordeon klinken zoals hij hoort te klinken. Dat komt ook omdat beide accordeonisten goed op elkaar zijn ingespeeld

Het duo komt op deze CD goed tot zijn recht. Dat komt ook omdat de begeleiding zich goed aan het duo aanpast met aardige partijen van vooral gitaar, maar ook van sax (de speler laat horen over een groot uithoudingsvermogen te beschikken), bas en percussie. De CD brengt veel afwisseling. Er staan zelfs nummers met zang op. Op een nummer zingt Jopie Jonkers mee.

Slechts drie nummers zijn nieuw. De overige staan ook op de eerste twee CD’s. Deze klinken anders en duren langer, waardoor de maximale capaciteit van een CD wordt gebruikt (bijna 72 minuten). Dat heeft een aantal oorzaken. Uiteraard door de begeleiding, die zo nu en dan solistische partijen speelt, en een aantal nummers hadden wel wat sneller gemogen. Je merkt ook een ontwikkeling in het duo, dat geen arrangementen op papier zet en veel improviseert. Ze klinken echter vooral anders omdat het geen studio-opnames, maar orkestregistraties zijn van optredens in de periode 2001-2003. Life-opnames hebben nadelen. Er is weinig mogelijkheid om correctie aan te brengen en volgens mij is dat bij deze CD ook niet geprobeerd. Daardoor hoor je het publiek soms en wat ik storend vond was dat één van de muzikanten duidelijk met een voet de maat aangeeft.
Desondanks vind ik het een mooie CD met prachtige accordeonmuziek. De “taartjes smaakten heerlijk”- Leen Hoffman