Na twee studio cd's is deze live-cd zeker geen overbodige luxe, ondanks dat een aantal nummers al eerder te bewonderen waren op de studiogeluidsdragers. Het duo Cherie de Boer en Jean-Pierre Guiran toont aan dat Accordéon Mélancolique live nog interessanter is. De Boer en Guiran zijn meesters in het spelen van muziek die we lang niet dagelijks (meer) horen. Ze verrassen, roepen herkenning op, ontroeren, klinken ongedwongen, halen iedere keer weer nieuwe dingen uit de doos, houden je geboeid, en noem maar op... Het voornamelijk Frans georiënteerde accordeonspel van het duo sluit nauw op elkaar aan. Geen vet aangezette accordeons men de bekende clichés, maar zeer goed getimede inzetten die passen hij dit soort muziek. Met een aantal gasten erbij geven De Boer en Guiran zelfs die muzikanten alle ruimte om te improviseren. En dat doen ze natuurlijk zelf ook op de accordeons. Zo is er de heerlijke contrabassolo (met humor) van Nick McGuire, maar ook de zang van Jopie Jonkens. Maar het allermooist vind ik de schitterende sopraansaxsolo van Koen de Cauter in Terezinha. Die man houdt op een gegeven een lange toon aan, waaraan zijn hele longinhoud opgaat. Aan hen einde van de luchtweg presteert hij het gewoon om verder te improviseren. De sopraansax past perfect bij de accordeonklanken. Wederom veel eigen composities die ademen en een grote variëteit vertegenwoordigen. De tussentijdse improvisaties maken de afzonderlijke nummers lang, en met veertien tracks is het dus extra lang genieten van een groep muzikanten die er duidelijk plezier in hebben.

Recensie in New Folk Sounds dec 2003 / jan 2004 door Ron Janssen